اصلاح خصوصیات فیزیکوشیمیایی نشسته و سلولز و استفاده از پلیمرهای اصلاح شده در دارورسانی کنترل شده

چکیده: عامل دار کردن سطح نشاسته و سلولز با استفاده از کلرواستیل کلراید و برومواستیل بروماید و تبدیل این بیوپلیمرها به ماکروآغازگرهای واکنش atrp با موفقیت انجام گرفت. همچنین عامل دار کردن نشاسته و سلولز با استفاده از مونوکلرواستیک اسید انجام گرفته، و نشاسته و سلولز کربوکسی متیل دار شده بدست آمد. در ادامه کار، مونومرهای هیدروکسی اتیل آکریلات و آکریلامید در حضور کاتالیزور مس(i) و به روش atrp بر روی سطح ماکروآغازگرها پلیمریزه گردیدند، و پلیمریزاسیون رادیکالی با استفاده از آمونیوم پرسولفات بر روی نشاسته و سلولز کربوکسی متیل دار با استفاده از همان مونومرها انجام گرفت. با توجه به عدم حلالیت کامل ماکروآغازگرهای واکنش atrp که به تشکیل دیسپرسیون در محیط واکنش انجامید، پلیمریزاسیون صرفاً روی سطوح خارجی ماکروآغازگرها و گروه های هالوژن دار انجام گرفت. بنابراین زنجیرهای پلیمری به صورت یک لایه نازک بر روی سطح ماکروآغازگرها قرار گرفتند. لذا برطبق نتایج بدست آمده، پلیمریزاسیون atrp در شرایط هتروژن را می توان یکی از روش های تهیه تک لایه ها (monolayers) به شمار آورد که امروزه تحقیقات زیادی در این زمینه و گسترش کاربرد این دسته از مواد در حال انجام است. با مقایسه پلیمرهای بدست آمده از پلیمریزاسیون atrp و پلیمریزاسیون رادیکالی مشخص می شود که پلیمریزاسیون به روش رادیکالی آزاد غیرمنظم بوده و تنها در سطوح خارجی انجام نگرفته است و ممکن است مقداری هموپلیمر به صورت مخلوط وجود داشته باشد.